Τα σώματα στη γλώσσα λύνονται του πόθου κι οριστική η αγάπη γράφεται εκεί ακριβώς όπου η θάλασσα ουρανίζεται
(για τις «Μαρίες» της Αυγής των Πραγμάτων)
...
Πού 'ναι η αγάπη που κόβει τον καιρό μονοκόμματα στα δυο και τον αποσβολώνει;
Λόγια μονάχα και χειρονομίες. Μονότροπος μονόλογος μπροστά σ' έναν καθρέφτη κάτω από μια ρυτίδα.
Σα μια στάλα μελάνι σε μαντίλι η πλήξη απλώνει.
Όταν αποκαλούμε σ’ αυτή τη χώρα εθνικούς ποιητές έναν Σολωμό, έναν Κάλβο, έναν Παλαμά, έναν Σικελιανό, γιατί να μην αποκαλέσουμε αδίστακτα τον Γιάννη Τσαρούχη εθνικό μας ζωγράφο;
«Το αργεντίνικο τάνγκο είναι πάνω απ’ όλα τρόπος για να περπατάς και να μεταμορφώνεσαι σε χορό, τρόπος του να μιλάς και να μεταμορφώνεσαι σε τραγούδι, τρόπος του να ονειρεύεσαι και να μεταμορφώνεσαι σε ποίηση».
Horacio Ferrer
«Αυτός που προδίδει έστω και μία φορά τις αρχές του χάνει την αγνότητα της σχέσης του με τη ζωή, η εξαπάτηση του εαυτού του είναι παραίτηση από τα πάντα...»