Κι εμείς, μιας ώρας δοξασμένοι θεατρίνοι,
κι όλου του κόσμου που βραδιάζει θεατές,
κάποιον Ρωμαίο περιμένουμε που σβήνει,
κάποια γλυκιά Ιουλιέτα που 'ρθε χτες.
Μα σαν της θάλασσας την άκρα νηνεμία,
πάλι στο τέλος η αγάπη θα 'ναι μία.
Διονύσης Καψάλης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου