Κάποια αποσπάσματα από γράμματα του John Steinbeck, ορισμένα των οποίων κυκλοφόρησαν με τίτλο: Steinbeck: A life in Letters(Στάινμπεκ: Μια ζωή σε επιστολές), τον Οκτώβριο του 1975 από τις εκδόσεις Viking. Τα σχόλια έχουν ταξινομηθεί κάτω από διάφορους θεματικούς τίτλους μάλλον παρά χρονολογικά, όπως εμφανίζονται στα ημερολόγια και τις επιστολές του. Διαλέγω και σας μεταφέρω μια από αυτές από το βιβλίο "Πέντε συνεντεύξεις" εκδόσεις Printa, Εκ βαθέων, σε μετάφραση Γ. Ι. Μπαμπασάκη, Νάσια Ντινοπούλου, Μαρία Σωτηράκου.

Για τους κριτικούς

Σήμερα το πρωί, καθώς κοιτούσα την Saturday Review, διάβασα μερικά κριτικά σημειώματα για κάποιες πρόσφατες κυκλοφορίες βιβλίων, όχι δικών μου, και κυριεύτηκα από το σύνηθες αίσθημα τρόμου.Πρέπει κανείς να είναι σχολιαστής ή μάλλον κριτικός, τούτη η φιλοπερίεργη βδέλλα που ζει ευτυχής χάρη στο έργο των άλλων και τιμωρεί με ζοφερές λέξεις αυτό που τη θρέφει.Δε λέω ότι οι συγγραφείς θα έπρεπε να είναι απαλλαγμένοι από κάθε κριτική, αλλά θα προτιμούσα οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν να την ασκήσουν να μην είναι τόσο πανομοιότυποι, τόσο από άποψη σκοπιάς, όσο και από άποψη νοοτροπίας.

Πάντοτε η δουλειά μου περνούσε πρώτα από την κρίση των σκυλιών μου. Ο Έιντζελ, ξέρετε, κάθεται και ακούει δίνοντάς μου την εντύπωση ότι καταλαβαίνει τα πάντα. Με τον Τσάρλι, από την άλλη, είχα πάντα την αίσθηση ότι περιμένει την ευκαιρία να δώσει τη γνώμη του. Όταν, πριν από χρόνια, το κόκκινο σέτερ μου μασούλησε το χειρόγραφο του Άνθρωποι και Ποντίκια, είπα τότε ότι το σκυλί θα είχε γίνει ένας εξαίρετος κριτικός βιβλίων.

Ο χρόνος είναι ο μόνος κριτικός δίχως φιλοδοξίες.

Δώσε θάρρος στον ...κριτικό και θα σου γράψει θεατρικό.