Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Κώστας Αξελός

«Να προσπαθήσουμε να στεκόμαστε και να κρατιόμαστε όσο γίνεται πιο όρθιοι, σε μια στάση στοχαστικής εγρήγορσης, ακόμη και ιδίως όταν όλα ισοπεδώνονται, έρπουν και μηδενίζονται».

3 σχόλια:

I είπε...

Μακάρι η ευχή του Κώστα Αξελού (ή προτροπή, ή επιταγή) που φέρνει στο νου τις αντίστοιχες καβαφικές, να ριζώσει μέσα μας, ώστε να βγεί αληθινή γιά το καλό όλων μας...
Αλλά η αλήθεια είναι ότι κάνω το σχόλιο κυρίως, γιά να εξάρω την αξιοζήλευτη βιβλιοθήκη σου, Μαριάννα! Εύγε!
Μ' αρέσουν δε ιδιαιτέρως, τα ομοιώματα των Δον Κιχώτη και Σάντσο Πάντσα...! (Μ' αρέσουν, γενίκως, τα αγαλματάκια και συλλέγω όσα συνάδουν της αισθητικής μου...)

μαριάννα είπε...

Αααααχ! Τώρα έπιασες ένα θέμα που πονάει πολύ. Τα δυο αυτά ράφια είναι δύο από τα 200 περίπου παρόμοια, που είναι σπαρμένα σε όλο το σπίτι και που είναι φορτωμένα διπλά, τριπλά, από πάνω κι από κάτω και περισσεύουν και πέφτουν και... άστα να πάνε. Χώρια τι κυκλοφορεί σε κούτες στα πατάρια!
Ο καημός μου δε, είναι διπλός. Πρώτον που δεν χωράνε και έχω στοίβες και στα δυο κομοδίνα και στο γραφείο μου και όπου αλλού φαντάζεσαι κι δεύτερον το πού θα τα κληροδοτήσω... που μόνο ο μικρός μου γιος ενδιαφέρεται, αν δεν μου τον αλλοτριώσουν στα γρανάζια της βιοπάλης. Τα άλλα δυο μεγαλύτερα, προσάναμμα για το τζάκι τα θέλουνε, που λέει και μια ψυχή. Ο μεγάλος διαβάζει τρελά αλλά μόνο επιστημονικά και η κόρη μου την ποίηση ούτε να την ακούει και όσους ασχολούνται, μας λέει σάικο!
Ο Δον Κιχώτης και ο Σάντσο μου, είναι δώρα πολύτιμα από Ανδαλουσία από λατρεμένα πρόσωπα και έτσι η αξία τους είναι αληθινά ανεκτίμητη. Ότι έχω σε παρόμοιο είδος, κρύβει μια πολύ δυνατή ιστορία έρωτα ή φιλίας. ;)
Να 'σαι καλά! Καλή Κυριακή!

I είπε...

Χαχαχα!!!
Το ανέστιο των βιβλίων, είναι ΠΟΛΥ γνωστό θέμα και σε κατανοώ ΑΠΟΛΥΤΑ!
Τώρα βιβλία προσάναμμα γιά το τζάκι, το θεωρώ, πραγματικά, μαχαίρι στην καρδιά...
Αν περάσουν τα χρόνια, όμως, και προβλέψεις ότι μάλλον εκεί, εν τέλει, θα καταλήξουν, θα σε συμβούλευα τότε να τα κάνεις δωρεά σε καμιά βιβλιοθήκη (κατά προτίμηση επαρχιακή)...
Πάντως, να τα χαίρεσαι τα παιδιά σου και καλά κάνεις που τα αφήνεις να διαβάζουν ό,τι θέλουν...
Και που ξέρεις; Κάποια στιγμή μπορεί να δουν με άλλο μάτι και να εκτιμήσουν τη βιβλιοθήκη της μαμάς... ;D
Καλή εβδομάδα!